Mijn accu is bijna leeg
Mevrouw Lensen zorgt al jaren voor haar moeder. Als ze het CZ Zorgteam belt, is ze in tranen. De situatie is onhoudbaar. We regelen meteen hulp en ondersteuning.
Leestijd: 3 minuten
Zorgtaken nemen geleidelijk toe
Zo ook bij mevrouw Lensen en haar moeder. ‘We hebben het immers jaren lang prima samen gerooid’ stelt mevrouw tijdens ons eerste telefoongesprek.
Mevrouw Lensen is 56 jaar en zorgt sinds 2000 voor haar moeder. Gedurende een moeilijke periode in haar leven, trekt ze in 2005 in bij moeder. Naarmate de tijd verstrekt, nemen de zorgtaken geleidelijk aan toe. In het begin gaat het om de boodschappen en het huishouden, maar nu heeft moeder iedere dag hulp nodig bij het douchen en aan- en uitkleden.
Alle zorg op de schouders
Moeder wordt bovendien wat vergeetachtig en angstig, waardoor ze veel sturing en toezicht nodig heeft. Ook de COPD-verschijnselen nemen toe. Wanneer mevrouw Lensen het zorgteam belt, is ze in tranen. Ze kan de zorg onmogelijk langer alleen aan. De reden dat ze zolang gewacht heeft om hulp te zoeken is vooral omdat moeder geen vreemden over de vloer wenst. Haar accu is nu echt bijna leeg, vertelt mevrouw Lensen mij.
“Ik kom amper meer buiten”, vervolgt ze. “Boodschappen doe ik snel tussendoor. Sporten of afspreken met vriendinnen? Daar kom ik niet meer aan toe.” Tijdens een huisbezoek begrijp ik dat mevrouw Lensen niet alleen de volledige zorgtaak voor haar moeder heeft, maar ook het huishouden van de flat in haar eentje doet. Ook blijkt dat mevrouw Lensen zelf kampt met vermoeidheid, psychische gezondheidsklachten en regelmatig het overzicht kwijt is.
“Ik ben zo ontzettend moe en er blijft zoveel liggen aan administratieve taken en spullen die opgeruimd moeten worden. Ook loop ik achter met het huishouden, waardoor het niet meer echt schoon is in huis.”
Ik had nooit gedacht dat alles zo snel geregeld kon zijn. Ik ben zo blij dat ik met jullie gebeld heb.
Zo snel mogelijk ontlasten
In de ogen van mevrouw Lensen zie ik de wanhoop en vermoeidheid. Bovendien is ze erg gespannen tijdens ons gesprek. Het is overduidelijk voor mij dat de situatie onhoudbaar is: mevrouw moet zo snel mogelijk ontlast worden zodat ze meer rust en tijd voor zichzelf heeft.
Samen met moeder en dochter bespreek ik bij welke hulp en ondersteuning ze het meest gebaat zijn. We komen al snel uit bij helpende handen in het huishouden en bij de zorg voor moeder. We spreken af dat ik contact opneem met een wijkverpleegkundige om te beoordelen of ondersteuning bij de dagelijkse verzorging van moeder mogelijk is.
Ook leg ik contact met de Wmo-consulent van de gemeente, die direct besluit een keukentafelgesprek te plannen met mevrouw. Binnen drie weken komt de thuiszorg voortaan drie keer week langs om moeder te helpen met douchen en aankleden, de overige dagen blijft mevrouw dat doen. De gemeente regelt bovendien een wekelijkse hulp in de huishouding. Mevrouw Lensen belt me dankbaar op: “Ik had nooit gedacht dat alles zo snel geregeld kon zijn. Ik ben zo blij dat ik met jullie gebeld heb.”
In verband met privacy zijn de persoonlijke gegevens van de verzekerde in dit blog gefingeerd.
